O Concello de Lousame homenaxeou a catro ilustres maiores: Lucinda Figueroa, Manuel Escudero, Manuel Rodríguez e Aquiles Nieto
Unhas 325 persoas participaron esta tarde na primeira edición da Xuntanza de Maiores de Lousame, que tivo lugar no Restaurante O Trapeiro. Un acto que estivo presidido pola alcaldesa de Lousame, Teresa Villaverde Pais, e polo director xeral de Maiores e Persoas con discapacidade, Ildefonso de la Campa Montenegro, que estiveron acompañados pola concelleira de Servizos Sociais, Silvia Agrafojo, e polo concelleiro de Obras, Ramón Martínez.
O xantar, a base de empanada, merluza á galega e carne asada, estivo amenizado musicalmente polo grupo de gaitas O Son do Pote e coa maxia de Charly Braun, que foi realizando os seus trucos polas distintas mesas durante os postres. Antes do café, Teresa Villaverde e Silvia Agrafojo fixeron entrega de catro placas en homenaxe a outros tantos maiores do municipio: Lucinda Figueroa Iglesias, Manuel Escudero García, Manuel Rodríguez Mayo e Aquiles Nieto Filgueira. Tamén se entregou un agasallo á persoa de maior idade presente: Celia Santiago Blanco, de 92 anos.
Homenaxes
De Lucinda Figueroa Iglesias (24 de febreiro de 1942), Teresa Villaverde destacou que “foi unha segunda nai para os nenos e nenas do colexio de A Silva”, onde entrou como celadora dende 1973 ata a súa xubilación en 2007. Ademais, salientou o seu labor no club de xubilados de Lousame, onde leva moitos anos na directiva e colaborando altruistamente. Lucinda non fixo ningunha intervención, pois foi a que máis se emocionou coa homenaxe, que ningún dos catro agardaba xa que foi preparada en complicidade coas familias e ningún dos asistentes sabía dela.
O segundo homenaxeado foi Manuel Escudero García (8 de xuño de 1929), quen leva 63 anos como sacerdote. Tras pasar por San Pedro de Brates (Boimorto) e San Finz de Quión (Touro), trasládase en 1970 a San Xoán de Lousame. “Leva 48 anos nesta parroquia, prestando unha intensa colaboración nas parroquias veciñas de Santa Eulalia de Vilacoba, San Pedro de Tállara e San Martín de Fruíme”, explicou a alcaldesa de Lousame.
Don Manuel asegurou que nestes 48 anos “sempre estiven a gusto. De non ser así, tería collido a xubilación cando cumprín os 75, e estou chegando os 90. Estou aí por vós e vós diredes se teño que seguir ou se marcho. Eu seguirei facendo o que podo porque máis do que podo non podo”. Así mesmo, agradeceu a todos “a súa recepción aló onde estiven. Non tiven maiores problemas. Comigo nadie se meteu e eu procurei tamén non meterme con ninguén. Pensei sempre que a miña vida debía ser, como a de todo sacerdote, estar ao servizo de Deus. Non creo que teña que pedir perdón a ninguén porque non creo que ofendera a nadie e se alguén ofendín, que perdoe, pero non foi con intención”.
O terceiro homenaxeado foi Manuel Rodríguez Mayo (“Manolo Comparado”), nacido o 17 de novembro de 1931 e que comezou a traballar de novo na empresa familiar, Autos Comparado, fundada nos anos 50 para cubrir o servizo entre as Minas de San Finx e Noia. “Baixo o seu mando, a empresa medrou ata ampliar a súa área de actuación nas comarcas de Noia, Muros, Barbanza e Santiago”, explicou Villaverde. Manuel Rodríguez agradeceu a homenaxe, sinalando que incluso “acabo de ver fotos que non sabía nin que existían”.
Finalmente, o Concello de Lousame homenaxeou a Aquiles Nieto Filgueira (24 de novembro de 1920), quen empezou a traballar como carpinteiro aos 11 anos e que en 1970 fundou Maderas Aquiles. Foi presidente da Irmandade de Labradores, conseguindo a concentración parcelaria de Tállara e Lousame. “Aínda que moita xente cría que o señor Aquiles non sería capaz de sacar a empresa adianta, é unha das fábricas que sobreviviu á crise económica e ten un alto nivel de vendas”, apuntou a alcaldesa.
O señor Aquiles quixo compartir con todos os presentes unhas anécdotas: “un tenente de Zaragoza chegou a dicirme que a min me coñecían en toda Galicia porque el dicía que non había mellor madeira ca miña”. Outra anécdota que lembrou foi a duns fabricantes que “foron a Almería a ofrecerlles madeira e lles preguntaron de onde eran. Cando dixeron que de Galicia, lles preguntaron se coñecían a Aquiles Nieto. Eles dixeron que si e lles contestaron que non dubidaban da súa madeira pero mentres Aquiles nos sirva o que necesitamos, non quero tratar con ningún galego máis”.
Pola súa banda, Ildefonso de la Campa asegurou que os catro homenaxeados “son a personificación da mellor xeración que tivemos en Galicia porque son a xeración que nos levou dun país que estaba abocado á pobreza e á emigración a un país que está desfrutando de altas cotas de benestar. E tempo é de que o recoñezamos”. Ademais, indicou que “a vosa experiencia e coñecemento é fundamental para ter unha Galicia de futuro asentada sobre o sentido, sobre o progreso e sobre os valores que a vós vos conformaron: o traballo, a solidariedade, a sinceridade…”.
Breve currículo dos homenaxeados
Lucinda Figueroa Iglesias nace o 24 de febreiro de 1942, filla de María Figueroa. Casa en 1965, separándose catro anos despois o que a leva a manter sempre á súa familia coa axuda da súa nai. É nai de tres fillas, sendo avoa en 1981 e bisavoa en 2018. Traballou en varias empresas locais antes de entrar en 1973 como celadora no colexio de A Silva, onde tivo unha traxectoria intachable, axudando moito máis aló das súas funcións ata a súa xubilación en 2007. Trátase dunha persoa activa, xenerosa e traballadora que colabora sempre coa comunidade, especialmente co Club de Xubilados e co colectivo de bordado.
Manuel Escudero García nace o 8 de xuño de 1929 no lugar de Fondós, parroquia de Santo Tomé de Quireza (Cerdedo-Pontevedra). Foi ordenado sacerdote en Santiago de Compostela o 19 de xuño de 1955, levando polo tanto 63 anos de sacerdocio. A súa primeira parroquia na que exerceu dende o 15 de xullo de 1955 ata o 19 de setembro de 1957 foi a de San Pedro de Brates (Boimorto).
Posteriormente foi párroco de San Fiz de Quión (Touro) ata o ano 1970, que se traslada a San Xoán de Lousame. Neste período desempeñou o cargo e responsabilidade de arcipreste do arciprestazgo de Ferreirós, ao que pertencía a parroquia de Brates. Foi nomeado párroco de San Xoán de Lousame o 26 de xuño de 1970, tomando posesión o 18 de outubro de dito ano. Durante estes anos en Lousame, prestou ademais unha intensa colaboración nas parroquias veciñas de Santa Eulalia de Vilacoba, San Pedro de Tállara e SanMartín de Fruíme.
Realizacións importantes: restauración completa do tellado e paredes da igrexa, restauración completa en madeira na bóveda da igrexa e tribuna, mobiliario novo, megafonía, pararraios, restauración de imaxes varias, especialmente a da Virxe da Leite (imaxe sedente en pedra das moi poucas que poden verse na contorna). A súa actuación máis importante foi a restauración completa do retablo da capela da Virxe das Dores, ademais da construción de panteóns e restauración completa do tellado da casa reitora.
Manuel Rodríguez Mayo, “Manolo Comparado”, nace o 17 de novembro de 1931 en Silvarredonda. Fillo de Ramón e Palmira, é o segundo de catro irmáns. Dende moi novo empeza a traballar co seu pai na empresa de autobuses Autos Comparado, empresa familiar fundada a principios dos anos 50 por seu pai para cubrir o servizo entre as Minas de San Finx e Noia. Casou o 10 de setembro de 1959 con Manuela Lorenzo Ces, ten dous fillos e cinco netos.
A súa empresa, Autos Comparado, foi medrando e adquirindo ao longo destes anos un amplo coñecemento e experiencia no sector. Autos Comparado ten a súa área de actuación nas comarcas de Noia (Noia, Lousame, Porto do Son e Outes), Muros, Barbanza e Santiago de Compostela.
Aquiles Nieto Filgueira nace o 24 de novembro de 1920. Fillo único, foi moi pouco á escola. O seu pai marchou cando apenas tiña 11 meses, o que levou a que desde neno tivera que axudar nas labores da casa. Empezou a traballar de carpinteiro ao 11 anos, facendo reparacións polas casas. Aínda que botou pouco tempo nese traballo, por ter que axudar na casa, adquiriu experiencia para traballar e coñecer a madeira. Despois empezou a traballar nas Minas de San Finx, na labor de compra-venda de minerais (wolfran e estaño).
Foi presidente da Irmandade de Labradores, conseguindo a concentración parcelaria de Tállara e Lousame. En 1970 empezou a súa andadura á fronte de Maderas Aquiles. A historia desta empresa comeza en xullo de 1970 coa visita de Aquiles ao antigo dono do aserradoiro, Manuel Lema, quen ía deixar o negocio por motivos persoais e ofreceullo a Aquiles. Tras moita insistencia, Aquiles aceptou e fíxose cargo da empresa, pasando a ser propietario a pesar de non ter experiencia no sector.
O motivo principal da elección foi a gran oportunidade que veu para un dos seus xenros, que era transportista e case non pasaba tempo coa súa familia. Desta maneira, traballando para a empresa familiar, podería estar máis preto dos seus. Aínda que moita xente cría que non sería capaz de sacar a empresa adiante, hoxe en día ten un alto nivel de vendas.
